Dżungla

- Ależ ja nie proszę Cię o zapominanie. Proszę o nie dzielenie się wspomnieniami.
Uśmiechnął się do niej jak ojciec uśmiecha się do syna pragnąc pochwalić go za coś.
- Czy też jesteś tak śpiąca jak ja?
Ziewnął.

Machnął ręką. Miał w dupie ich kłótnie. Dopiero teraz, zaczął się zastanawiać po co właściwie to zrobił. T od czasu uderzenia Petera, stanowił pieprzone zagrożenie. Akcja z Jen tylko pogorszyłą sytuację. Ktoś mógł dojść do niego. Ale zabijanie T teraz wydało się bezsensowne, ale nie można było cofnąć czasu. Milcząc szedł w stronę miasteczka.

Dołączył: 12 Mar 2010 Posty: 187 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

- Jesteście psychiczni! - walnęła z nagłym atakiem furii. - A Ty jeszcze bardziej! - spojrzała z wyrzutem na Georga. - I... - urwała na chwilę - Nawet nie próbuj wkradać się przez moje okno, żeby mnie udusić na śnie!

- A przytulić mogę? Lepiej zamykaj okno, żeby mnie nie kusiło.
Ponownie uśmiechnął się do niej, jakby liczył że kiepskie teksty i fałszywy uśmiech załatwią sprawę.

Dołączył: 12 Mar 2010 Posty: 187 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Uniosła brwi. Rozumiała wszystko, ale NIE tanie próby podrywu przy takiej sytuacji.
Zabrakło jej słów. Odwróciła się od niego plecami i zrobiła parę kroków przed siebie.
- Lepiej nie rzucaj słów o bezpieczeństwie na wiatr, bo jestem wręcz pewna, że masz to gdzieś.

- I tu się mylisz, ale mam dłuuuugi czas na wyprowadzenie Cię z błędu. Masz, oświetlę Ci drogę.

Włączy latarkę i ruszyli w stronę placyku.

[placyk]

Dalej w milczeniu powlókł się na placyk. Rzucił tylko krótkie
-Narazie- i poszedł w kierunku swojego domku. Nie chciał uczestniczyć w kłótniach, w dochodzeniach w niczym. Miał to w dupie. Przemierzył placyk i wszedł do swojego domu.
[Domostwo]

Dołączył: 03 Mar 2010 Posty: 1812 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Nadejście nowego dnia okazało się dla większości mieszkańców Ras Shamra zbawienne. Powoli wyglądali za swoich domów, tak jakby nic z nocnych okropności nie miało miejsca. Tymczasem Tang siedział dalej przy zwłokach Miny Ugimachi...

Dołączył: 07 Mar 2010 Posty: 167 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Sam wszedł między drzewa i od razu jego twarz doznała miłego uczucia jakim jest chłód. Lekki wietrzyk wiał w jego twarz, a Sam z ulgą przedzierał się przez dżunglę.
Zaszedł dość daleko, usiadł pod jednym z drzew, zamknął oczy i wsłuchiwał się w otoczenie.
Każdy szelest liści, świergot ptaków, powiew wiatru, szum fal muskały jego uszy. Sam rozluźnił się całkowicie.
Fale? pomyślał i otworzył oczy Jak są fale to jest i plaża, a przy tym nie może zabraknąć wody uśmiechnął się w duchu i zaczął kroczyć w stronę dźwięku jakie wydawały fale.
Coraz głośniej i głośniej, coraz mocniejszy zapach morza, taki jaki Sam uwielbiał.
W końcu zza drzew widać było coraz większy blask, a dalej wodę, taką w jakiej Sam od dawna nie pływał.
Uwielbiał pływać.
Kochał.
I nienawidził.

/plaża

Wkroczyła niepewnie w gęstwinę. To nie skończy się dobrze. Nie miała zielonego pojęcia, w która stronę iść. Widziała kilka utartych ścieżek, chociaż "ścieżka" to za dużo powiedziane - to były po prostu rozchylone trawy i gałęzie. W którymś momencie zaczęło jej po prostu zależeć na tym, by nie dotrzeć na przerażającą polanę, na którą trafiła z Jacobem. Nagle w nozdrza uderzył ją odór psującego się mięsa.
- Co, do cholery... - zaklęła na głos.
Wiedziała, że nie powinna iść za smrodem. Odwrócenie się na pięcie było najrozsądniejszym z możliwych rozwiązań, ale Claude w tej chwili raczej rozsądkiem nie grzeszyła. Brnęła przez chaszcze, aż w końcu zapach zaczął być nie do zniesienia. Rozejrzała się. Boże, błagam. Niech to będzie martwe zwierze, a nie człowiek. Ledwo zdążyła to pomyśleć, jej wzrok padł na sylwetkę rozciągniętą na ściółce w oddali. Zamarła. Tylko na chwilę. Z każdym kolejnym krokiem upewniała się kogo to ciało. W końcu stanęła nad ciałem grubego Latynosa. W głowie widniał otwór po strzale. Patrzyła chwilę na trupa i nagle zwymiotowała. Otarła usta i na uginających się nogach zawróciła do miasteczka.

[domek]

Na kilka metrów przed pierwszymi drzewami już panował cień rzucany
przez ich konary i dało się odczuć przyjemne chłodniejsze powietrze nie nagrzane
aż tak bardzo przez słońce.
Atena zacisnęła zęby czując iż ta pierwsza wyprawa w głąb dziczy nie będzie łatwa
Dasz radę!
Wbijała sobie do głowy słowa pocieszenia i wiary w swe możliwości i zerkając
na towarzyszy idących za nią minęła pierwsze drzewo.
Zadarła głowę ku niebu które ledwo było widać między ciasno rosnącymi gałęziami
i zmarszczyła lekko czoło
- Kto już był w dżungli? - rzuciła pytaniem chcąc wiedzieć kto już ma jakieś doświadczenie.

- Ja byłem. Co prawda nie mam zbyt dobrej orientacji w terenie, ale mogę pomóc. Wiem jak dojść na plażę. Tę ścieżkę mamy jednak na wschodzie, w tej chwili wkraczamy w zachodnią linię drzew.
Trzymał teraz skrzynkę przed sobą. Noszenie jej pod pacha i przedzieranie się przez krzaki nie należało do rzeczy wygodnych.
- Szukamy czegoś konkretnego, czy idziemy byle dalej stąd?

Dołączył: 05 Mar 2010 Posty: 428 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Nie było sensu kłamać, zgodnie ze słowami Carmen, Peter wiedział, ze była w dżungli z Dylanem.
- Ja też byłam - skrzywiła się - ale nie wspominam tego najlepiej. Nie byliśmy przygotowani na wyprawę, nie mieliśmy nawet przy sobie wody - przeskoczyła nad wystającym korzeniem. Dżungla zaczęła się zagęszczać - No, a potem zgubiliśmy się. Więc jak widać, nie przydam się za bardzo jeśli chodzi o orientację w terenie.

Jej orientacja nie była aż taka straszna jednak i też nie najlepsza
więc mimo wszystko w duchu cieszyła się iż towarzyszy w dżungli już byli.
Rozglądając się na boki starała znaleźć jak najprostszą trasę lecz omijała już
wydeptane z grubsza ścieżki nie zamierzając podążać w tym samym kierunku
co inni wcześniej.
Słysząc Petera zerknęła na niego przez ramię i zawahała się z odpowiedzią
- Szukamy pewnej chaty - odpowiedziała po chwili wiedząc że przecież musi mu
powiedzieć po co z nią idzie
- To dość hmmm skomplikowana sprawa - dodała zaraz nie bardzo wiedząc
od czego zacząć wyjaśnienia.
Powiedzieć mu że mają urojenia razem z Lynn? Pewnie chłopak od razu ucieknie!

- Wiem że byłaś Lynette. Śledziliśmy Was z Carmen, Ciebie i tego gościa, z którym rozmawiałaś na pasie startowym. Ale też się zgubiliśmy i trafiliśmy na plażę.
Powiedzieć jej o tym, że znasz datę jej śmierci? Chryste, to już pojutrze.
Otworzył usta, ale je na powrót zamknął. W co on się wpakował? No ale przecież chciał chronić kobietę.
Życie za życie Peter. Jedno zniszczyłeś, ocal drugie.
Póki co porzucił myśl rozmawiania o tym temacie z Lynette. Odezwała się Atena.
- Chata w tej głuszy?
Nie był pewien co do tego, co usłyszał przed chwilą z ust Ateny. Pierwsza lepsza myśl, jaka przyszła mu do głowy, została przez niego wypowiedziana na głos.
- Jeśli faktycznie w tej dżungli stoi gdzieś jakaś chata, to musimy się liczyć z tym, że będzie... zamieszkana.
Lepiej to było przemilczeć Peter. Niepotrzebnie wzbudzasz panikę, w sobie samym również.
- Jeśli nie chcesz mi tej skomplikowanej sprawy przedstawiać, rozumiem. Nie pytam. W każdym razie nasze poszukiwania trochę potrwają. Ale może to i lepiej? Im dalej od tego syfu w wiosce jesteśmy, tym lepiej dla nas. Żałuję, że Carmen nie ma z nami. Mam nadzieję że sobie poradzi.