Mieszkanie - Lynette, Ann, Smith, Kathie

Dołączył: 12 Mar 2010 Posty: 167 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

- Możesz pomóc mi dojść do kuchni, jeżeli to nie będzie problem. Zrobiłabym coś do jedzenia... Tak, to wszystko zaczyna być upiorne.

- Jasne.
Złapał ją pod rękę i delikatnie pociągnął w stronę kuchni.

Dołączył: 12 Mar 2010 Posty: 167 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Anne z jego pomocą doczłapała się do kuchni. Podniosła nóż, który upuściła i opłukała go wodą. - Jesteś głodny? Robiłam kanapki, ale mogę zrobić coś innego. - Cały czas trzymała się jego ramienia.

- Kanapka byłaby świetna.
Stał obok niej i trzymał ją za bok jedną ręką. Gdyby ktoś wszedł, wyglądaliby jak para. On pomagał jej robić kanapki i nie upaść przy tym.

Dołączył: 12 Mar 2010 Posty: 167 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Anne zrobiła kanapki z żółtym serem, sałatą, pomidorem i majonezem. Nadal była pod wpływam leków przeciwbólowych. Będzie musiała brać je co kilka godzin, aby wytrzymać z bólu. - To teraz pomożesz mi dojść do salonu, ok?

Dołączył: 03 Mar 2010 Posty: 1812 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Mieszkańcy Ras-Shamra, zdruzgotani wydarzeniami, jakie rozegrały się tuż za ich ścianami, nawet nie zauważyli, że za oknami zaczęło się robić widno. Niektórzy powitali słońce z nieskrywaną ulgą, opuścili swoje domy, aby wspólnymi siłami posprzątać bałagan zalegający na terenie całego placu, niektórzy zamknęli się w swoich sypialniach, postanowiwszy nie wychylać z nich nosa aż do powrotu samolotu z logiem 'White Raven'.

Dzień: 07

Obudził się rankiem zszedł do salonu i zaczął grać cichutko na gitarze.

Wichura minęła ,ale tropikalna pogoda miała dać im jeszcze się we znaki przewidywał. Lynnette nie widział już 48 godzin, Mina kolejna jego współlokatorka leżała już w grobie ,a Anne.

Anne zajęta była z Georgem zszywaniem ran.

Cholera jasna jaki jest cel tego przeklętego eksperymentu.

Odpalił sobie skręta i zaczął grać głośniej.

Dołączył: 12 Mar 2010 Posty: 167 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Anne obudziły dźwięki gitary zza drzwi. Wygramoliła się z łóżka. Spała cały czas na prawym boku, przez co miała zdrętwiałą rękę. Środki przeciwbólowe jeszcze działała, ale powoli traciły na sile. Kobieta wyszła do salonu. - Daj mi coś przeciwbólowego, proszę. - Powiedziała Allistera krzywiąc się z bólu.

- Dzień dobry Anne - przywitał panią doktor radośnie

- Dzień dobry George - krzyknął zerkając w stronę otwartych drzwi sypialni po czym puścił oko do Anne.

Wyszperał z kieszeni ibuprom i podał współlokatorce.
-Jak plecy? - zagadnął beztrosko.

Dołączył: 12 Mar 2010 Posty: 167 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Kobieta wzięła tabletkę. - Plecy? Kiepsko. Bardzo mnie bolą i mam artystycznie rozszywane rany. - Usiadła na krześle w salonie, oparła się plecami o oparcie krzesła i znów się skrzywiła. - Teraz nie mogę normalnie siedzieć.

- I wreszcie możesz się poczuć jak Twoi pacjenci.

- Mała malkontentka. Widziałaś ostatnio Lynn? Czyżbyśmy zostali sami w tym wielkim domku? Tylko ty i ja? - I George? - zaśmiał się sam do siebie.

- Posłuchaj może przynieść Ci z przychodni jakiś zapas leków? Może potrzeba jakiejś maści?

- Nie myślisz ,że Twój Pan Policjant może być osobą, która podrzyna gardła? Uważaj na niego. Tak na przyszłość. - powiedział cicho I znowu zatopił się w dźwiękach swojej muzyki

Dołączył: 12 Mar 2010 Posty: 167 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

- Nie, nie widziałam jej od kilku dni... Byłabym wdzięczna gdybyś coś przyniósł. Nie wytrzymam bez leków. - Podniosła się z krzesła i napisała na kartce kilka nazw leków. - Nie martw się, będę uważać.

Wyszedł z sypialni. Zdjął kurtkę z wieszaka. Wszedł do kuchni. Był trochę poirytowany sytuacją, sam nie wiedział czemu.
- Ja.. już będę się zbierał. Jakbyś czegoś potrzebowała albo się źle poczuła to nie wahaj się przyjść.

Dołączył: 12 Mar 2010 Posty: 167 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

- Jasne... - Anne uśmiechnęła się ciepło. - Dzięki za pomoc, sama nie dałabym sobie rady. I nie martw się, kiedyś nabierzesz wprawy w zszywaniu. - Zażartowała i pocałowała go w policzek.

Uśmiechnął się i nawet zarumienił lekko. Włożył kurtkę, rzucił krótkie 'Do zobaczenia' i wyszedł. Skierował się w stronę swojego mieszkania.

/mieszkanie Snuffera