Mieszkanie - Jacob, Robert, Debbie, Annabell

Robert wrócił do domu, gdy było już całkiem ciemno.
-Witam - powiedział do T, ale po chwili zobaczył, że ma słuchawki na uszach i pewnie go nie słyszał.
Następnie wszedł do łazienki, umył się i poszedł spać. Miał nadzieje, że następnego dnia nie będzie spał do południa i tracił cały dzień przez to.

Nie mam już sily... - Pomyślał pisząc 4 zwrotkę swojego tekstu.
- Jutro zrobię refren... - Powiedział do siebie szeptem.
Poszedł do łazienki wziąć prysznic i umyć zęby. Po wyjściu położył się do łóżka i za chwilę zasnął.

Pierwsze promienie słońca wpadające przez okna zwiastowały dobrą pogodę... Nastał dzień czwarty... Nikt z uczestników projektu nie wiedział jeszcze, w jakie wydarzenia będzie on obfitował.

Gdy słońce oświeciło pokój, przykrył się kocem aby zasłonić twarz, ale po chwili stwierdził, że czas stawać.
Nowy dzień...
Wstał i wszedł do łazienki.

Robert i tym razem obudził sie dość późno, ale wcześniej niż poprzednio. Wstał, otworzył drzwi do swojego pokoju i akurat zauważył wchodzącego do łazienki T. Trudno, zaczekam aż on skończy się myć - pomyślał i usiadł na fotelu obok.

Po 30 minutach wyszedł z łazienki. Zauważył Roberta.
- Sorry, że tak długo. Już wolne. Możesz wejść.
Podszedł do toreb, aby się przebrać. Po chwili już go nie było.
[Bar]

-Nic się nie stało - odpowiedział Robert.
Następnie wszedł do łazienki, ale tylko otworzył okno i wyszedł. Pomieszczenie było stosunkowo małe, a po kąpieli poprzednika było strasznie duszno, więc zaczekał, aż się przewietrzy.
Po kilku minutach mógł już spokojnie wejść. Umył się dość szybko i poczuł dzięki temu ogromne orzeźwienie. Na wyspie było bardzo ciepło i po nocy budził się cały spocony.
Po chwili usiał na fotelu, nie wiadomo czemu robił to dość często. Nie wiedział, co może ze sobą zrobić, więc siedział tak i siedział.

Wszedł do domu szybkim krokiem.
- Cześć Robercie - bąknął i wszedł do małej komórki w korytarzu, z nadzieją, że może tam być coś.
Błagam o siekierę, piłę, cokolwiek...
Zapalił światło, rozejrzał się, gdy tracił nadzieję, za miotłami zobaczył zamknięte podłużne pudełko z jakiegoś tworzywa. Miało ono kłódkę.
Co to jest? Taka kłódeczka
Uderzył w kłódkę dwa razy maczetą i odleciała ona od razu.
Otworzył pudło, i jego oczom ukazała się wielka dwuręczna siekiera. Wyglądała na nową, nieużywaną.
Jest, jest, jest!
Wziął pudełko, aby nie budzić zainteresowania i ruszył w stronę domu Petera.
[Dżungla]

Głos T wyrwał Roberta z głębokiego snu. Niemożliwe, zasnąłem! Nigdy do tej pory nie zasnąłem w trakcie dnia, w szczególności po przespanej nocy... - powoli przetarł oczy - Ta wyspa działa na mnie bardzo dziwnie... Nim zdążył się zorientować co się dzieje T już wyszedł z domu niosąc jakieś pudełko. Która jest godzina... - pomyślał i spojrzał na zegar - Jeju, juz po południu! To coś niemożliwego! Chyba wyjdę, co będę się cały dzień kisił w tym domku...

[placyk]

Dołączył: 03 Mar 2010 Posty: 1812 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Tymczasem słońce zaczynało chylić się ku zachodowi. Większość mieszkańców Ras Shamra przyjęła ten fakt z dużym zaskoczeniem, dając potwierdzenie przysłowiu, że czas spędzony na ciekawej rozmowie umyka dwa razy szybciej.

Gdy wszedł do pokoju, poszedł do torby. Naszykował ubrania na kolejny dzień. Przez cały ten czas w jego głowie ułożył się plan. Plan schwytania mordercy. Wyjął buty Reebok'a do biegania, szerokie bojówki i koszulkę bez rękawów. Następnie poszedł wziąć prysznic. Położył się, wiedział, że raczej nie zaśnie. Miał za dużo do przemyślenia.
No Patsy, czeka nas robota... - Pomyślał i wziął swój notes, aby wszystko rozpisać.

Jacob ocknął się w ciemności zalewającej pokój. Nie mógł spać dłużej niż kilka godzin, ale to wystarczało mu całkowicie. Wstał i zaczął się ubierać. Nie wiedział, czy dzisiaj również wyruszy do dżungli, ale profilaktycznie postanowił założyć na siebie cieplejszy czarny sweter. Do tego spodnie-bojówki w kolorach moro. I buty, które dla odmiany starannie wyczyścił. Ciasno zawiązał sznurówki. Następnie wyszedł z pokoju zaopatrzony w ręcznik, mydło i małe, bardzo zniszczone skórzane etui.

Jak zwykle, nie spotkał żadnego ze swoich współlokatorów. Doprawdy, nie mogli mu się trafić lepsi sąsiedzi. Przez szparę w drzwiach jednego z pokojów sączyło się co prawda światło, ale Jacob nie usłyszał dobiegających zza nich żadnych dźwięków świadczących o czyjejś obecności. Przeszedł przez pogrążony w półmroku salon i wszedł do łazienki.

Przepłukał górną część ciała nad umywalką, a potem otworzył etui i wyciągnął zeń brzytwę Sulingena. Ostrze było zarysowane i poczerniałe, ale przedwojenni niemieccy producenci znali się na swojej robocie. Chociaż na brzytwie wygrawerowano napis "10 Jahre Garantie", ta wciąż spisywała się znakomicie. Pomimo swojego wieku, nadal miała służyć pewnemu człowiekowi - Jacobowi Upperowi zamierzającemu się właśnie ogolić na wyspie pośrodku Pacyfiku.

Wycisnął na dłonie trochę mydła z dozownika, zamoczył je w wodzie i zaczął energicznie pocierać, aby uzyskać pianę. Tę nałożył z kolei na policzki i brodę. A potem przyłożył ostrze do skóry i zaczął golić się szybkimi i zdecydowanymi pociągnięciami brzytwy.

Myślał o tym, co przyśniło mu się podczas drzemki. Była to tajemnicza polana, którą znaleźli z Claude poprzedniej nocy. W śnie Jacoba wyglądała niemal dokładnie tak samo, z tą jedną różnicą, że na jej środku majaczyła jakaś ciemna sylwetka. Gdy Jacob zaczął iść w jej kierunku, ta odwróciła się i rozpłynęła w mrocznej gęstwinie drzew.

Jacob syknął. Kończył już prawie golenie, gdy ostrze Sulingena rozcięło mu prawy policzek. Odłożył brzytwę na półkę i przyjrzał się ranie w lustrze. Strużka krwi spłynęła po jego szyi. Jacob z fascynacją dotknął jej wskazującym palcem i rozmazał krew na policzku. Potem przyłożył palec do powierzchni lustra i na całej jego długości zostawił czerwoną smugę.
Uśmiechnął się lekko.

Znieruchomiał, słysząc jakieś odgłosy z głębi domku. Prędko umył twarz, ochlapał lustro wodą zmywając ślady krwi i wytarł się do sucha. Schował brzytwę do kieszeni spodni, ręcznik powiesił na haczyku, a potem wyszedł z łazienki. Narzucając na ramiona swój pachnący czystością płaszcz, wyszedł na zewnątrz i skierował się w stronę pubu.

[pub]

Nie ma sensu tak leżeć. - Pomyślał, gdy już drugą godzinę nie mógł zasnąć. Wstał, poszedł do łazienki, aby się odświeżyć. W nocy starał się zgromadzić niewielką wiedzę o takich psychopatach, właściwie żałosną wiedzę, tyle co zapamiętał z jakichś dokumentów przyrodniczych. Do głowy wpadło mu, że mordercy zwykle byli ludźmi dobrze wychowanymi i spokojnymi.
Chyba lepiej będzie odebrać potem tę siekierę... - Wychodząc z toalety przeszło mu to przez myśl.
Ubrał się i wyszedł.

[Pub]

Robert znowu wrócił do domu późnym wieczorem. T siedział w swoim pokoju, więc mężczyzna uznał, że mu nie będzie przeszkadzał. Szybko wziął prysznic i poszedł spać.

//To przed nocnymi przechadzkami T i Jacoba -> brak czasu///

***

W przeciwieństwie do swoich współlokatorów Robert całą noc mógłby przespać spokojnie. Niestety T podczas chodzenia po domku obudził go. Robert usłyszał kilka cichych kroków i otwierane drzwi. Gdy usłyszał dźwięk świadczący o zamknięciu ich wstał i wyszedł ze swojego pokoju. Pokoje, w których spali T i Jacob były przymknięte. Robert otworzył drzwi do pokoju Latynosa i zobaczył, że nie ma go w środku. Przed wejściem do drugiego pokoju zawahał się. Ten mężczyzna z tyloma bliznami może być zdolny do wszystkiego, jeśli go obudzę... - myślał na początku, ale po chwili zaryzykował i wszedł. Jego pokój też był pusty. Nie podoba mi się to...

Robert wrócił do pokoju i zapalił światło. Trochę go ono oślepiało, ale wziął jakąś ciężka skrzynię i zastawił nimi lekko drzwi do swojego pokoju. Otwierając je dałoby się ja przepchnąć, ale wydałaby dość głośny hałas, by obudzić śpiącego. W szczególności, że Robert budził się na najmniejszy szmer jak mało kto. Chociaż na tej wyspie nie zdziwiłby sie, gdyby nie obudził się gdy ktoś mu krzyknie do ucha. Następnie zgasił światło i poszedł spać.

Dołączył: 20 Mar 2010 Posty: 26 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Hop, hop, halo!, zawołała w progu domu, ale tylko w myślach, ponieważ była głęboka noc.
Cichaczem wślizgnęła się do środka i zapaliwszy światło i papierosa próbowała telepatycznie odnaleźć swój pokój.
"Zakaz wstępu" - przynajmniej wiem, że zajęte, zachichotała, pewnie należy do jakiegoś buńczucznego mężczyzny, uśmiechnęła się szeroko, na razie dam mu spokój, ale kto wie, może pewnej pięknej, upalnej nocy zawitam tam i w zwiewnej sukience będę masować jego muskularne ciało...rozmarzyła sięw każdym razie teraz nie będę nikogo denerwować swoją niespodziewaną wizytą zaciągnęła się ostatni raz, zgasiła papierosa w zlewie w kuchni i weszła do pokoju, którego drzwi były najczystsze.
Przeczucie, to jednak mam dobre, uśmiechnęła się ponownie, piękny pokoik. Przeprowadzki są męczące, dlatego pójdę na chwilę zrelaksować się przy szklaneczce whisky.

[pub]