Siedzenia - Jenefer & Peter

Dołączył: 07 Mar 2010 Posty: 303 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Chyba zrobię tak jak mówi Emma, jestem chyba troszkę za bardzo naćpana Roślinność, która oplatała całe wnętrze samolotu, zaczęła znikać z świadomości Carmen. Peter ją odstawił na bok, a ona poczuła się lekko wykorzystana.
- Dzięki za radę Em! Chyba tak zrobię. - mrugnęła do niej okiem. Idiotko, źrenice to pewnie zakrywają Ci całe tęczówki a Ty jeszcze mrugasz oczami aby to podkreślić! Co ona sobie o mnie pomyślała? Peter ją odstawił na bok, a ona poczuła się lekko wykorzystana.
- Przepraszam, ze Ciebie uraziłam Peter. - Poklepała go po ramieniu, wstała i podążyła za Jen.

Zerknęła za oddalającą się Emmą. Oto trzeźwy umysł...
- Kochani, nie chcę wam przeszkadzać, ale muszę rozprostować kości.
Wsadziła do ust miętówkę z pudełka stojącego we wgłębieniu oparcia fotela. Ściągnęła z siebie okrywający ją koc, postawiła oparcie do pionu i dopiero wtedy poprawiła podciągniętą niemal po same pachwiny sukienkę, obserwując Carmen kątem oka. Przecisnęła się do głównego przejścia i stanęła na palcach, starając się wyciągnąć torbę z laptopem ze schowka pod sufitem.
Niestety, nie dosięgnęła. Stając na palcach otworzyła schowek, ale jej torba musiała znajdować się głębiej.
- Czy mógłbyś mi pomóc? - spytała Petera odwracając się w jego kierunku z przepraszającym gestem.

Dołączył: 07 Mar 2010 Posty: 303 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

- Ja Ci pomogę. - Powiedziała Carmen, wychodząc właśnie z miejsca, które zajmowała.
- Która to torba? - zapytała Jen.

- Jedyna w tym schowku - uśmiechnęła się słodko - dziękuję za pomoc.

Nie odpowiedział Carmen, która zresztą wróciła na swoje miejsce. Nagle ludzie wykruszyli się i został on sam z Jen. On z miną pobitego psa i Jen z przepraszającym gestem.
Zmarszczył czoło, bowiem JJ coś od niego chciała, a on po prostu pogrążał się w przykrych wspomnieniach. Nadal był pod silnym wpływem narkotyku, więc to zignorował. Miał to po prostu teraz akurat głęboko w dupie.
Brzydka postawa Pete! Brzydka.
List gończy upadł na podłogę u jego stóp, wierzchem do góry. Peter o nim zapomniał. Wstał energicznie i przecisnął się obok Jen, kierując ku łazience.
- Przepraszam, ja tak samo jak Emma muszę się przejść do łazienki.Pęcherz i te sprawy.
Łudził się, że nie zauważyła tej charakterystycznej mgiełki, pojawiającej się gdy uczucia mają zamiar się skroplić. Poszedł w stronę WC, jak niedawno uczyniła Emma.

Dołączył: 07 Mar 2010 Posty: 303 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Otworzyła schowek, i prócz torby Jen, ku zaskoczeniu zobaczyła swoją. Carmen podała nastolatce torbe, zostając dalej przy schowku i wpatrując się w swoją torbę.
- Nie ma za co Jen - odpowiedziała, jakby była w transie.
Otrząsnęła się, gdy Peter wstał i powiedział coś o pęcherzu.
Wróciła na swoje siedzenie, obok Dylana.

Odprowadziła Carmen spojrzeniem starając się, by nie było w nim widać niechęci. Położyła torbę na swoim fotelu i powoli ruszyła w przeciwną niż Peter stronę - w kierunku kabiny pilotów.

Wcisnęła się z powrotem na swoje miejsce i z leżącej wciąż na siedzeniu torby wyciągnęła MacBooka i słuchawki. Nacisnęła guzik przywołujący stewardessę, odsłoniła blendę na oknie i rozłożyła stoliczek przymocowany do podłokietnika fotela. Położyła na nim laptopa i uruchomiwszy go, podłączyła słuchawki.
- Słucham - stewardessa uśmiechnęła się do niej miło.
- Czy ma pani do jedzenia coś wegetariańskiego?
- Oczywiście, proszę pani. Mamy sałatki.
- Grecką?
- Oczywiście. Zaraz przyniosę.
Oczekując na dostarczenie posiłku, nałożyła słuchawki, podkręciła głośność - może nawet nieco za bardzo, ale nie przejmowała się tym, że ktoś z pasażerów usłyszy - i uruchomiła muzykę. Oparła głowę na zagłówku i wpatrzyła się w okno.

"I'm so tired of being here
Suppressed by all my childish fears
And if you have to leave
I wish that you would just leave
'Cause your presence still lingers here
And it won't leave me alone

These wounds won't seem to heal
This pain is just too real
There's just too much that time cannot erase

When you cried I'd wipe away all of your tears
When you'd scream I'd fight away all of your fears
And I held your hand through all of these years
But you still have
All of me"

--------------------------
Piosenka, której słuchała Jen: http://www.youtube.com/watch?v=t6cZZgwFBX4

Jenefer siedziała już na swoim miejscu, gdy Peter doszedł wreszcie do swojego fotela. Oparł się wygodnie i pozwolił sobie na odpłynięcie. Po chwili zasnął.