Siedzenia - Carmen & Dylan

Dołączył: 03 Mar 2010 Posty: 1812 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Mimo swych niewielkich rozmiarów, wnętrze samolotu okazuje się być w miarę praktyczne i komfortowe. Nie można tego ująć inaczej - jak dotąd grupa "White Raven" wyraźnie dba o swoich pracowników. Teraz pozostaje rozsiąść się w jednym z fotelów i czerpać przyjemność z podróży.

Dylan odszedł od ekipy razem z Fat T, i - nie da się ukryć - że był z tego powodu niezwykle ukontentowany. Słuchanie pieprzenia nie należało do jego faworyzowanych zajęć. Śmieszyła go akcja w "40 pytań. A mówiąc dosadniej, bardziej niż idioci udzielający odpowiedzi, śmieszyli go kretyni zadający pytania - pajace, pełne nadziei, że organizatorzy będą z nimi, choć trochę szczerzy.
Pierdolety i lanie wody...
Obrażony na bezmyślność swoich przyszłych sąsiadów, zajął przydzielone miejsce w samolocie i powrócił do lektury gazety.

Dołączył: 07 Mar 2010 Posty: 303 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Spojrzała na siedzącego obok pasażera. Nie był w jej typie, ale zawsze lubiła ludzi, którzy emanują tajemnicą. Poprosiła stewardese o jakiś zimny orzeźwiający sok, szturchając przy tym niechcący czlowieka, zajętego gazetą.
- Przepraszam - wypowiedziała z przywyczajenia.

Dylan przewrócił oczami, po czym dając z siebie dwa razy więcej niż pełnia mocy, zmusił się do lekkiego uśmiechu, który - w jego mniemaniu - miał posłużyć za "nic się nie stało".
- W porządku. - powiedział jeszcze, na wszelki wypadek.
Startuj...

Dołączył: 07 Mar 2010 Posty: 303 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Czemu nie mogli mnie posadzić z Carrie? Dla pocieszenia posadzili mnie z jakimś gazeciarzem
- Skąd pochodzisz? - zainteresowal ją mimo wszystko jego akcent.

Ok. Nic z tego nie będzie.
Powoli zwinął gazetę, starając się nie okazywać niechęci, z którą przyszło mu tego dokonać.
- Albert w stanie Teksas. - ponownie spróbował się uśmiechnąć. - Dylan Jarre. - dodał, wyciągając dłoń ku kobiecie. - Zgaduję, że jesteśmy na siebie skazani przez jakiś czas.

Dołączył: 07 Mar 2010 Posty: 303 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

- W tej sytacji, raczej tak. Carmen Hierro deVavo - uścisnęła dłoń mężczyzny.
- Pewnie już mnie znasz, z mojego pokazu w terminalu. - Stewardesa przyniosła już zamówiony sok Carmen i podała jej go. Hiszpanka wypiła od razu pół szklanki zamrażającego wręcz soku pomarańczowego.
- Dopiero teraz czuje, jak moje emocje się schładzają. - postawiła szklankę na stolik.
- Czym się zajmujesz Dylan?

- No cóż. - Dylan wzruszył ramionami. - Aktualnie nie zajmuję się niczym. A jeśli pytasz co robiłem przed tym, gdy kazałem swojemu szefowi rzucić się pod pędzące metro? Byłem rysownikiem w jednej z przeciętnych gazet. - wyznał. Czasami był pod wrażeniem właściwości maski, którą przyodziewał. Maski, która z "odpadkowego" mężczyzny, zamienia go w człeka z duchem rozmowy. - Przykro mi, jeśli myślałaś, że posadzą obok ciebie gościa z Hollywood. - zaśmiał się krótko.

Dołączył: 07 Mar 2010 Posty: 303 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Dylan zrobił na Carmen dobre wrażenie. Myślała o nim, jako o normalniejszym czlowieku, jakiego spotkała z tej calej grupy. Nie miała nic do nikogo, no może ta mloda, Jen, podpadła jej przez chwilę, ale poza nią miała z innymi dobry kontakt.
- Z Hollywood - zrobiła pauze - nadawałbyś się do grania jakiegoś tajemniczego mordercy w dobrym, wysokobudżetowym kryminale. - zażartowała Carmen.
- Propo Hollywood'u. Czy to czasem nie ten sławny Max Forbes leci z nami na tą wyspę?

- Max Fobres? - Dylan obejrzał się przez ramię, ogarniając wzrokiem resztę pasażerów. - To ten Macgyver, tam? - odchylił głowę, jakby próbował sobie coś przypomnieć. - Nie jestem na bieżąco z aktualnościami show biznesu, aczkolwiek jego twarz wydaje mi się znajoma. - skrzyżował ręce. - A to może oznaczać, że pracowałem kiedyś nad jego karykaturą. Za psie pieniądze.
Zamówił drinka, kiedy stewardesa przechodziła obok ich siedzeń.
- A co z tobą, Carmen ? Kim jest moja tajemnicza sąsiadka z hiszpańskim - jeśli dobrze zgaduje - akcentem ?

Dołączył: 07 Mar 2010 Posty: 303 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

- Tajemnicza Hiszpanka z zawodu jest antropologiem religii. Dzieki pewnym wskazówką zwykłych szarych ludzi, zostałam archeologiem. Może słyszałeś o wypadku i spekulacjach na temat odnalezienia grobowca Midasa? - Zanudzam - Przypuszczam że nie. No coż, nic straconego. Nuda - Nuda? Ta przygoda byla niczym wyrwana z Tomb Raider! Ale i tak mało ludzi by w to uwierzylo.
- Byłeś w Hiszpani?

- Och... Niestety nie. - Dylan splótł dłonie za głową. - Jestem raczej typem... Domatora. Nie pokwapiłem się nawet do Francji, a z tego co wiem, wywodzą się stamtąd moim dziadkowie. - zastanowił się. - Może będę wścibski, ale zastanawia mnie co taka kobieta jak ty robi ze spakowanymi walizkami, w drodze na bezludną wyspę, z dala od cywilizacji. Nie wydaje mi się, żebyś narzekała na brak pieniędzy. - posłał jej niewinne spojrzenie.

Dołączył: 07 Mar 2010 Posty: 303 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Świetnie! Przed Carrie nie długo tez będe musiała się wyspowiadać.
- Dylan, każdy z nas jest tutaj z jakiegoś dla siebie ważnego powodu. Ja aktualnie nie mam żadnego. Podpisałam umowę, ale teraz najchętniej bym zrezygnowała, gdybym tylko mogła. - Spojrzała za okno samolotu. Czemu tak długo czekamy na start?
- A Ty? Co Tobie powiedzieli abyś wsiadł do tego samolotu?

Już otwierał usta żeby odpowiedzieć, kiedy nagle przerwał mu głos kapitana. W odpowiedzi na jego komunikat, zapiął pasy i w milczeniu czekał aż maszyna znajdzie się w powietrzu.

Dołączył: 07 Mar 2010 Posty: 303 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Mm.. film
- Boisz się latać? - Rzuciła do Dylana, po chwili, kiedy pilot skończył swoją przemowę.