Siedzenia - Atena & Big T

- To dobrze, że są jeszcze ludzie z pasją, bez niej życie byłoby nudne. Trzeba coś w życiu robić, a najlepiej robić to co się lubi. Tak jak Ty, za to Cię podziwiam. Tym bardziej, że na pewno twoje dzieła są piękne, przecież muszą do Ciebie pasować.
Jak człowiek zmienia się przy pięknych kobietach...

Uśmiech posłała swemu towarzyszowi jakby dziękując za miłe słowa i w tym samym czasie usłyszała słowa pilota.
Sięgnęła dłońmi ku pasowi chcąc sprawdzić czy aby na pewno jest on dobrze zapięty i pokręciła głową sama nad sobą.

No i po co

Dziewczyna zerknęła w okno patrząc jak zaczyna ruszać, a droga pod nią porusza się coraz szybciej i szybciej. Białe przerywane pasy gdzieś w dali śmignęły przed oczami zaraz zlewając się w jeden ciągły.
Poczuwszy nagłe szarpnięcie złapała mimowolnie za podłokietniki
i na moment oderwała oczy od widoków za oknem.
Gdy wróciła spojrzeniem pas startowy był już daleko w dole a budynki lotniska robiły się tak małe jakby nie były prawdziwe tylko przedstawione na tekturowej makiecie.

Rozmowa jakby się ucięła, T sięgnął do kieszeni, gdzie miał Ipoda - znalazł utwór The Next Episode Beat. Włożył obydwie słuchawki do uszu, z torby wyjął notes i długopis, po czym zaczął tworzyć.
To jest to... - Pomyślał i po chwili zaczął pisać, zapominając o wszystkim innym.

Gdy minęło dziwne uczucie które towarzyszyło przy podnoszeniu pułapu przez samolot Atena rozluźniła się i wiercąc na fotelu rozpięła pasy wygodniej usadawiając się na swym fotelu.
Kątem oka zauważając zajęcie Toma odwróciła twarz w jego kierunku
i zerknęła na notes w którym z zacięciem coś zapisywał
- Nowe rymy? - zagadnęła zaraz oczami przewracając bowiem także spostrzegła słuchawki w uszach męźczyzny.
Usmiechając się pod nosem odwróciła twarz nie zamierzając mu przeszkadzać i zerknęła w ekran niewielkiego telewizora uwieszonego parę metrów od ich siedzenia.

T przypomniał sobie, że jest w samolocie, odłożył słuchawki i spojrzał na Atenę.
- Jak się czujesz? - Zapytał z uśmiechem, rymowanie wyraźnie poprawiło mu humor.

Oderwała wzrok od filmu który wydawałoby się że już kiedyś widziała i uśmiechnęła pogodnie
- A w porządku - zapewniła swego towarzysza i jeszcze raz spojrzała na jego
notes ciekawa co też wymyślił
- Cóż żeś tam wymyślił? Ha? - spytała szczerze zainteresowana.
Musiała przyznać iż na żywo takie tworzenie wydaje się o wiele interesujące
niż to mogłoby się na pierwszy raz wydawać.

- Ha, w sumie nic konkretnego, ale mam wenę więc mogę sobie poofreestyle'ować, to zaczynam.

Mam przed sobą Patsiego, macie coś do niego?
Jest świetnym gościem, wygląda na swojego
Obok mam Atenę, coś w rodzaju na rymy antęnę
Po prostu przy niej ciągłe mam wenę
Mam takie pytanie, myślicie, że jestem nienormalny?
Tak? To macie rację, bo obywatel ze mnie marny
No bo spójrzcie na mnie, jestem w samolocie
Lecę na jakąś wyspę, powtarzam sobię w myślach "Co tu robisz młocie?!"
Teraz porozmawiajmy o czym? Wiem! Może o kocie!
Koty są fajne, ale jednak wolę, pomówić o złocie
Bogactwo to fajna sprawa, pieniądze szczęścia nie dają
Niestety mówią to Ci którzy ich nie mają
Jest tutaj fajnie, tylko ludzie mało nawijają
Siedzą w milczeniu, nie wiem dlaczego
Przecież nowe towarzystwo powód, do rozmów, więc czego?

Niesamowite!

Pokiwała głową z uznaniem, sądząc że już chyba nic bardziej ją nie zaskoczy jak taka umiejętność swobodnego rymowania.
Jej czasem się zdarzało ale jedynie przez przypadek, nigdy nie wysilała się w tym kierunku.
- Urodziłeś się z takim talentem czy po prostu po latach się w tej sztuce
wyuczyłeś? - zapytała bo w sumie nie wiedziała jak to z tym jest w jego przypadku. Domyślała się że ktoś może mieć do tego żyłkę już od dziecka, ale nie mogła wiedzieć czy jest to częste zjawiska czy też nie.

- Chyba słuchałem tyle rapu, gdzie rymują cały czas, że w końcu mi to zaczęło wychodzić, bez treningu, po prostu - powiedział z uśmiechem, ucieszony, że może porozmawiać o swojej pasji.

Wracając na swoje miejsce usłyszała rymy dużego latynosa. Przysłuchiwała im się przez chwilę, po czym - przełamując nieśmiałość, podeszła bliżej i odezwała się.
- Przepraszam, ale zawsze chciałam spróbować... słuchając freestylerów wygląda to na łatwe... ale jeśli mógłbyś ocenić moją próbę...
Przymknęła oczy i zaczęła recytować:

Bracie jesteś wielki, twe rymy są boskie
lecz inna rzecz nieco budzi moją troskę
Każdy z nas tu siedzi i ma własną "maskę"
każdy z nas jest inny, świeci własnym blaskiem.
Ty tu freestylujesz, ktoś inny cię słucha
ludzie chcą się bawić i pokazać ducha
najlepszej zabawy. Nim wylądujemy
chcemy tu zaszaleć i gadać z innymi.
Każdy z nas jest inny, każdy wie co robi
nikt z nas tu nie wierzy ni w słowo Luskowi.
Co kryje przed nami wyspa każdy chciałby wiedzieć
Ale wciąż na tyłku musimy tu siedzieć.
Gdy wylądujemy każdy z nas to przyzna,
że życie na wyspie to dla nas pierwszyzna.
AMusimy żyć tam razem, musimy żyć zgodnie
Chociaż zapewne będzie niewygodnie,
strasznie też czasami, lecz musimy przeżyć
by na naszych kontach kasa mogła leżeć.
Dwa miliony baksów, jak mieć będziesz farta,
kasa jest niemała i poświęceń warta.

- Dobre, bardzo dobre. Widać nie tylko ja potrafię. - Uśmiechnął się

Mogę powiedzieć że, dobrze tutaj rymem jedziesz
Na wyspie nie będzie nam łatwo, w domu lepsze życie wiedziesz
Ale fajnie myśleć pozytywnie, a nie być upierdliwym jak wesz
Dogadywać się będzię trudno, ale na razie nikt się nie kłóci więc się ciesz
Czy moje rymy są jakieś bardzo dobre, nie, potem o tym wpomne
Jak już raz zaczęłaś rymować, to bądź pewna, o powtórkę się upomnę
Bo widzę, że masz talent i nie musisz mówić o tym skromnie
To co mówisz, jest świetnie, poważnie przemawia do mnie
Więc za to, że nie nawijam sam, dziękuję Ci ogromnie
Chyba się zmęczyłem już tym wymyślaniem
Zjadłbym bardzo chętnie śniadanie

Roześmiała się serdecznie i przyklasnęła z aprobatą.

W mojej szkole było wielu rapujących braci
chłopaki rapowali - czy byli biedni czy bogaci
Aby i dziewczyny mogły się z nimi dogadać
Musiały się niestety nauczyć rymy składać.
Jednakże dla mnie wciąż to sztuka trudna,
nigdy nie wiem, czy rym mi się złożyć uda
Czasem się nie udaje i staję w pół wiersza
W konkursach nie startuję i nie jestem pierwsza.
Dlatego palmę pierwszeństwa chętnie oddam tobie
Bratu freestylowcowi - Wielkiemu Tomowi.

Uśmiechnęła się raz jeszcze i poklepawszy oparcie fotela ruszyła dalej na obchód samolotu.