Atena Namal

2 lata wcześniej

Jesienny wiatr bezlitośnie targał koronami drzew pod którymi aleją szła drobna brunetka.
Naciągając obiema dłońmi kołnierz szarego płaszcza i próbując twarz uchronić przed zacinającym deszczem pośpiesznym krokiem przemierzała park wyłożony kolorowymi liśćmi. Innego dnia, przy innych okolicznościach pewnie przystanęłaby na chwilę by z uznaniem przyjrzeć się pięknu natury w zachodzącym słońcu. Dziś jednak nawet nie zauważyła go pochłonięta myślą o jak najszybszym dotarciu do domu. I tak już była spóźniona. Wkurzona i zmęczona, po użeraniu się z rozwydrzonymi dzieciakami w Klubie Malucha w którym musiała podjąć pracę, wiedziała że w domu i tak sobie nie odpocznie.
Od kilku miesięcy zamiast cieszyć się życiem, bawić jak przystało na dziewczynę dopiero wchodzącą w dorosłe życie musiała na swe barki wziąć wszystkie rodzinne problemy.
Prawie dobiegając do domu, który mieścił się zaledwie parę kroków od parku, szybko
otworzyła ciężkie drzwi starej kamienicy i szukając kluczy w głębokiej kieszeni podeszła do mieszkania który zajmowała razem z mamą.
- Gdzie Ona jest!? Co z nią zrobiłaś?! Ratunku!
Dało się słyszeć na całej klatce gdy dziewczyna ledwo krok postawiła na wycieraczce.
Oczy otwarły jej się szeroko a na twarzy dało zauważyć stres pomieszany z lękiem.
Szybko uporała się z otwarciem zamka i wpadła do środka głośno zatrzaskując drzwi
- Mamo! Mamo! – zawołała widząc jak jej matka z nożem w dłoni stoi za fotelem a opiekunka z bezradnością widoczną w każdym calu jej ciała próbuje ją uspokoić
- Jestem tutaj – dodała prędko dobrze wiedząc o co chodzi.
Kobieta zdziwiona ogromnie odwróciła się w jej kierunku i bezwładnie wypuściła nóż który z hukiem opadła na drewnianą podłogę po czym przykucnęła i obejmując kolana ramionami zaczęła coś do siebie mamrotać płacząc.
Dziewczyna zaciskając usta od razu szybko podeszła do swej matki i przykucając objęła
Ją troskliwie wtulając twarz w jej przedwcześnie zupełnie osiwiałe włosy.
Jakby chowając przed niepowołanymi spojrzeniami swe oczy tak pełne bólu i zmęczenia.
- Chodź mamuś – rzekła cichym głosem i spróbowała podnieść matkę do góry.
Tym razem nie sprawiło jej to większego problemu, kobieta widocznie zmęczona poddała
się łatwo jej woli i wyprostowała wstając
- Jak było w pracy, kochanie? – spytała nagle, wyglądając na zupełnie normalną i jakby przez chwilę na młodszą i zdrowszą
- Tatuś czeka na Ciebie w kuchni, zrobiliśmy twoje ulubione danie – pokiwała głową uśmiechnięta i już chciała ją do niej prowadzić
- Mamo! – przerwała jej szybko Atena – Chodź , chodź – powiedziała nie dając matce szans na spełnienie swego zamierzenia i kobieta znowu garbiąc się i dziwne spojrzenia rzucając po pokoju dała się poprowadzić w kierunku sypialni.
Opiekunka opadła bezgłośnie na fotel kręcąc głową i czekając na malarkę
- Powinnaś ją oddać do schroniska, nie poradzisz sobie, a ja już też nie mam sił – rzekła nie patrząc na Atenę tylko słysząc iż ta wróciła. Nie słysząc odpowiedzi podniosła wzrok
i spojrzała na dziewczynę która stała szukając czegoś w torebce
- Dziękuję za Pani pomoc – powiedziała podchodząc i wyciągając ku kobiecie dłoń z zapłatą
- Nie będzie mi ona już potrzebna – powiedziała starając się nie okazywać jak bardzo słowa kobiety ją dotknęły i wyprowadziły z równowagi.
Opiekunka wstała i patrząc przepraszająco odebrała pieniądze bez słowa narzucając swą kurtkę i kierując się w stronę drzwi. Po chwili dał się słyszeć dźwięk otwieranych i zamykanych drzwi.
Atena dalej przyodziana w płaszcz usiadła na zniszczonej kanapie na której spała i chwilę się wahając sięgnęła po telefon. Podnosząc słuchawkę wpatrzyła się w cyfry na klawiaturze
i szybko wystukała numer
- Hallo – odezwał się schrypnięty głos mężczyzny
-…..
-Hallo?!
-….

Super!
Przeczytawszy twoje retro, nie mam innego wyjścia, jak wlepić Ci mandat o wysokości:

+ 750 XP

Dzięki Dylan! (:

Dołączył: 07 Mar 2010 Posty: 303 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

uuuł... tajemnicze sapanie w telefonie Razz

zapowiada się ciekawie, pięknie piszesz, to tak swoją drogą Smile

Ładną ilość postów masz moja droga, 69 xD szczęśliwa liczba Razz

Gdzie Ty tam widzisz sapanie Very Happy

Dołączył: 07 Mar 2010 Posty: 303 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

tak sobie zażartowałam, że te trzy kropki to sapanie Razz

Było ocenione więc nic tu po mnie Very Happy